Szanowna Pani,
Choroba zwyrodnieniowa stawów jest najczęstszą chorobą układu ruchu. Rozwija się w wyniku zaburzenia jakości i ilości chrząstki stawowej, której zadaniem jest amortyzowanie ruchów stawu i umożliwienie przesuwania się powierzchni stawowych. Z czasem uszkodzeniu ulegają również inne struktury – kość pod chrząstką stawową, torebka stawowa, otaczające staw więzadła, ścięgna i mięśnie. Skutkiem tego są ból i sztywność stawu, a następnie zniekształcenie jego obrysów oraz ograniczenie ruchomości. Celem leczenia jest złagodzenie lub usunięcie dolegliwości i utrzymanie aktywnego trybu życia. Odpowiednie postępowanie często pozwala zapobiec niesprawności – kluczowa jest tu odpowiednia rehabilitacja i dbanie o dobrą kondycję fizyczną. Niezwykle istotne w procesie leczenia jest postępowanie niefarmakologiczne, na które składa się szereg elementów: utrzymanie prawidłowej masy ciała, ćwiczenia fizyczne - tutaj zalecam szczególną ostrożność, gdyż tylko odpowiednio dobrane ćwiczenia zwiększają zakres ruchu w stawie i wzmacniają otaczające go mięśnie. Program ćwiczeń powinien być wdrażany pod okiem rehabilitanta. Odciążanie stawu i ewentualne unieruchomienie również są zalecane pod okiem wykwalifikowanych fizjoterapeutów. Jednocześnie powinno się stosować leczenie farmakologiczne, polegające przede wszystkim na terapii objawowej, czyli stosowaniu leków przeciwbólowych. Zastosowanie leczenia chirurgicznego rozważa się w przypadku zaawansowanej choroby zwyrodnieniowej, która znacznie ogranicza aktywność życiową, powoduje trudność w opanowaniu bólu i nie odpowiada na inne rodzaje leczenia (najlepiej zanim wystąpią jej późne powikłania, takie jak zanik mięśni lub zniekształcenie stawu). W przypadku choroby zwyrodnieniowej kolana, najczęściej zastępuje się chory staw sztuczną protezą, tak zwaną endoprotezoplastyką. Proponuję konsultację w poradni ortopedycznej w trybie planowym. Pozdrawiam
