Szanowna Pani,
Choroba Hashimoto, czyli przewlekłe limfocytowe zapalenie tarczycy, jest chorobą o podłożu autoimmunologicznym. W normalnych warunkach układ immunologiczny chroni organizm przed zakażeniami. W tym przypadku natomiast w wyniku nieprawidłowego pobudzenia układu immunologicznego dochodzi do powstawania przeciwciał przeciwko własnej tarczycy. Powoduje to przewlekłe niebolesne zapalenie tarczycy, powoli (przez lata) niszczące ten gruczoł i prowadzące do zmniejszenia produkcji hormonów. Choroba ta jest najczęstszą przyczyną występowania niedoczynności tarczycy, czyli stanu, w którym produkcja hormonów tarczycy (tyroksyny i trójjodotyroniny) jest niewystarczająca. Może się tu pojawić szereg objawów, takich jak ciągłe uczucie zimna, zmęczenie oraz senność, depresja, zaburzenia pamięci, zwiększenie masy ciała, rzadsze oddawanie stolca czy wręcz zaparcia, sucha, łuszcząca się, blada skóra, a także zaburzenia miesiączkowania. Objawy rozwijają się powoli (w ciągu lat), w miarę stopniowego niszczenia gruczołu tarczowego i zmniejszania się produkcji hormonów tarczycy, mogą mieć również różne nasilenie – od łagodnego do bardzo ciężkiego. Nasilenie objawów zależy przede wszystkim od czasu trwania niedoczynności tarczycy oraz stopnia niedoboru hormonów. Generalnie im dłużej trwa niedoczynność tarczycy i im bardziej jest nasilona, tym głębsze są towarzyszące jej objawy. W przypadku pacjentów z chorobą Hashimoto i niedoczynnością tarczycy konieczne jest przewlekłe leczenie lewotyroksyną przez całe życie, które choć nie daje całkowitego wyleczenia – przywraca zdrowie. Pozdrawiam
