Question

mam 66 lat od maja 2013 roku jestem na tlenoterapii domowej.W 2009 r0ku sat.92,8 byla najwyzsza jaka mialam, pozniej wahala sie od 86,9 do 91% pozostale wyniki oscylowaly wokol tych jakie podalam w pytaniu. Wczesniej nie kierowano mnie na domowa tlenoterapie a wiadomym bylo,ze jestem wdowa i wszystko robie sama, fakt,ze szybko sie meczylam ale niewiele wiedzac o swojej chorobie nie balam sie. Teraz wiem coraz wiecej, moge zyc bardziej swiadomie,wychodzac z domu zabieram ze soba pulsoksymetr                                                                        ,czasem po pewnym czasie odczuwam lek i wrecz fizyczny dyskomfort /scisk w okolicy splotu slonecznego i w lydkach., mierze saturacje pulsoksymetrem jest w granicach normy na moment spada ponizej a za chwile wedruje w gore.i tu jest moj problem czy jestem za dlugo na spacerze czy problem jest w psychice i powinnam przelamywac strach. Bede bardzo wdzieczna za udzielenie mi odpowiedzi Wiem,ze najlepszym wyjsciem by bylo posiadanie przenosnego koncentratora ale to w moim przypadku ze wzgledow finansowych jest niemozliwe.

Answer 1

Szanowna Pani,
widzę że jest Pani dosyć świadoma i zorientowana odnośnie swoich dolegliwości. Nie pisze Pani jednak nic o swojej chorobie podstawowej - domyślam się że jest to POChP i z tego powodu wymaga Pani tlenoterapii w warunkach domowych. Z uwagi na obniżoną saturację na pewno należy dostosowywać wysiłek fizyczny do swojego aktualnego stanu. Uczucie ucisku w klatce może być związane z przejściowym niedokrwieniem serca, co może wynikać z Pani choroby płuc bądź współistnienia choroby niedokrwiennej serca (nie wspomina Pani nigdzie o chorobach współistniejących). Z tego co Pani opisuje wydaje mi się że objawy te wynikają przede wszystkim z Pani choroby podstawowej. Jednak w miarę jak objawy będą występować będzie naturalnie rozwijał się u Pani strach i poczucie lęku które samo w sobie będzie mogło wygenerować takie objawy. Warto udać się na kontrolę do pulmonologa, aby ocenił Pani leczenie i stan. Ponadto można skrócić długość spacerów i ich intensywność jednak należy dalej na nie wychodzić. Myślę że warto poprosić aby ktoś z rodziny bądź sąsiadów w miarę możliwości Pani w nich towarzyszył. Pomocna byłaby również wizyta u psychologa. Takie działanie na różnych kierunkach powinno dobrze na Panią wpłynąć i poprawić komfort życia.